เมื่อกล่าวถึงอุตสาหกรรมเซมิคอนดักเตอร์ของไต้หวัน ไม่มีใครไม่รู้จัก ด็อกเตอร์ฉือ ชินไท่ ผู้วางรากฐานคนสำคัญของอุตสาหกรรมเซมิคอนดักเตอร์ ที่ทำให้ไต้หวันกลายเป็นผู้นำการผลิตชิประดับโลกในช่วงเริ่มแรกรัฐบาลไต้หวันได้จัดสรรทุนเริ่มแรกให้กับทีเอสเอ็มซี ซึ่งต่อมาเป็นผู้ผลิตชิปใหญ่ที่สุดในโลก เมื่อปี ๒๕๓๐ จากนั้นจึงได้คัดเลือกนายมอร์ริส ชาง วิศวกรชาวอเมริกันเชื้อสายจีน และอดีตผู้บริหารของบริษัทเท็กซัส อินสตรูเมนต์ส ยักษ์ใหญ่ด้านอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของสหรัฐฯ มาเป็นผู้บริหาร ปัจจุบัน เขาเป็นที่รู้จักในฐานะบิดาแห่งอุตสาหกรรมเซมิคอนดักเตอร์ของไต้หวันการขยายการผลิตชิปในสหรัฐฯ ของทีเอสเอ็มซี ถูกมองว่าเป็นการลงทุนที่มีราคาแพงและสิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์ เนื่องจากการผลิตชิปในสหรัฐฯ จะมีราคาแพงกว่าในไต้หวันถึง ๕๐% แต่ความสามารถที่ยอดเยี่ยมในการผลิตชิปของไต้หวัน กลับทำให้ไต้หวันกลายเป็นศูนย์กลางของสงครามเทคโนโลยีระหว่างสหรัฐฯ และจีนเมื่อกล่าวถึงอุตสาหกรรมเซมิคอนดักเตอร์ของไต้หวัน ไม่มีใครไม่รู้จัก ด็อกเตอร์ฉือ ชินไท่ ผู้วางรากฐานคนสำคัญของอุตสาหกรรมเซมิคอนดักเตอร์ ที่ทำให้ไต้หวันกลายเป็นผู้นำระดับโลกในอุตสาหกรรมนี้เขาเติบโตในหมู่บ้านชาวประมงที่รายล้อมไปด้วยไร่อ้อย เขาเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งชาติไต้หวันในนครไทเป ซึ่งในขณะนั้นเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยถนนฝุ่น และอาคารอพาร์ตเมนต์สีเทาที่ผู้คนไม่มีรถยนต์ขับtt ttในวัย ๒๓ ปี เขาเดินทางไปศึกษาต่อที่สหรัฐฯ ในฤดูร้อนปี ๑๙๖๙ ที่มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน ปีเดียวกับที่สหรัฐฯ ส่งมนุษย์ไปดวงจันทร์และเครื่องบินโบอิ้ง ๗๔๗ ขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้ว ขณะที่เศรษฐกิจของสหรัฐฯ มีขนาดใหญ่กว่าสหภาพโซเวียต ญี่ปุ่น เยอรมนี และฝรั่งเศสรวมกัน เขากล่าวว่า เมื่อเดินทางไปถึง “ผมคิดกับตัวเองว่าไต้หวันยากจนมาก ผมต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อช่วยทำให้ไต้หวันดีขึ้น” และหลังจากนั้นเขาและกลุ่มวิศวกรรุ่นใหม่ที่มีความทะเยอทะยาน ได้เปลี่ยนเกาะที่ส่งออกน้ำตาลและเสื้อยืดให้กลายเป็นโรงงานอิเล็กทรอนิกส์ไทเปในปัจจุบันเต็มไปด้วยความร่ำรวยและทันสมัย รถไฟความเร็วสูงวิ่งส่งผู้โดยสารไปตามชายฝั่งตะวันตกของเกาะด้วยความเร็ว ๓๕๐ กม./ชม. รวมถึงตึกไทเป ๑๐๑ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นตึกที่สูงที่สุดในโลก ความเจริญเหล่านี้ส่วนใหญ่เกิดจากอุปกรณ์ขนาดเล็กที่รู้จักกันดีในปัจจุบันว่าชิป เป็นหัวใจสำคัญของทุกเทคโนโลยีที่เราใช้ ตั้งแต่ไอโฟนไปจนถึงเครื่องบินตอนนี้ไต้หวันผลิตชิปมากกว่าครึ่งหนึ่งของเทคโนโลยีที่ขับเคลื่อนชีวิตของเรา โดยบริษัทผู้ผลิตรายใหญ่ที่สุดคือ “ไต้หวัน เซมิคอนดักเตอร์ แมนูแฟกเจอริง คอมปานี” หรือ ทีเอสเอ็มซี ถือเป็นธุรกิจที่มีมูลค่ามากเป็นอันดับ ๙ ของโลกแต่เส้นทางสู่การเป็นผู้นำการผลิตชิปของไต้หวันนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำซ้ำ เกาะแห่งนี้มีสูตรลับความสำเร็จที่ผ่านการฝึกฝนมาหลายทศวรรษโดยบรรดาวิศวกร นอกจากนี้ การผลิตยังต้องอาศัยเครือข่ายความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจที่การแข่งขันระหว่างสหรัฐฯ และจีน ที่ทวีความรุนแรงขึ้นดร.ฉือ ชินไท่ กล่าวว่า เมื่อเขามาถึงพรินซ์ตัน “สหรัฐฯ เพิ่งเริ่มต้นการปฏิวัติเซมิคอนดักเตอร์” และ ๒ ปีหลังจากจบการศึกษา เขาได้ออกแบบชิปหน่วยความจำที่บริษัท เบอร์โรห์ คอร์โปเรชัน ซึ่งเป็นรองเพียงบริษัทไอบีเอ็ม ในด้านการผลิตคอมพิวเตอร์ในขณะนั้น ไต้หวันกำลังแสวงหาอุตสาหกรรมใหม่ระดับชาติ ภายหลังวิกฤติน้ำมันที่ส่งผลกระทบต่อการส่งออก และเซมิคอนดักเตอร์ดูเหมือนจะมีความเป็นไปได้ และเขาคิดว่า “ถึงเวลากลับบ้านแล้ว”การผลิตเริ่มต้นขึ้นในซินจู๋ เมืองเล็กๆ ทางตอนใต้ของนครไทเป ซึ่งปัจจุบันเป็นศูนย์กลางอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ระดับโลก ซึ่งเต็มไปด้วยโรงงานผลิตขนาดมหึมาของทีเอสเอ็มซี โรงงานชิปเหล่านี้แต่ละแห่งมีขนาดเท่ากับสนามฟุตบอลหลายสนาม และได้ชื่อว่าเป็นสถานที่ที่สะอาดที่สุดในโลก รายละเอียดการผลิตที่ละเอียดยิ่งขึ้นเป็นความลับที่ได้รับการดูแลอย่างดี และไม่อนุญาตให้นำกล้องจากภายนอกเข้าไปtt ttสิ่งที่กล่าวมานี้เป็นสิ่งที่อยู่ไกลเกินกว่าที่เขาและเพื่อนร่วมงานจะคาดคิด เมื่อเปิดโรงงานทดลองในปี ๑๙๗๐ แต่พวกเขามีความหวัง เพราะพวกเขามีเทคโนโลยีที่ได้รับอนุญาตจากผู้ผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์รายใหญ่ของสหรัฐฯ แต่ทุกคนก็ประหลาดใจที่โรงงานแห่งนี้มีประสิทธิภาพเหนือกว่าบริษัทแม่ แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะอธิบายว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น และจนถึงทุกวันนี้ สูตรสำเร็จของไต้หวันยังคงเป็นเรื่องที่เข้าใจยากรัฐบาลไต้หวันได้จัดสรรทุนเริ่มแรกให้กับบริษัท “ยูไนเด็ด ไมโคร-อิเล็กทรอนิกส์ คอร์โปเรชัน” และจากนั้นในปี ๒๕๓๐ สำหรับโรงงานชิปที่ใหญ่ที่สุดในโลกอย่าง ทีเอสเอ็มซี จากนั้นพวกเขาได้คัดเลือกนายมอร์ริส ชาง วิศวกรชาวอเมริกันเชื้อสายจีน และอดีตผู้บริหารของบริษัทเท็กซัส อินสตรูเมนต์ส ยักษ์ใหญ่ด้านอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของสหรัฐฯ มาเป็นผู้บริหาร ปัจจุบัน ชายวัย ๙๓ ปีคนนี้ เป็นที่รู้จักในฐานะบิดาแห่งอุตสาหกรรมเซมิคอนดักเตอร์ของไต้หวันในตอนนั้น เขาตระหนักได้ว่าการเผชิญหน้ากับยักษ์ใหญ่ของสหรัฐฯ และญี่ปุ่นในเกมของพวกเขาเองนั้นอาจสร้างการสูญเสีย ดังนั้น ทีเอสเอ็มซีจึงเลือกที่จะผลิตชิปให้ผู้อื่นเท่านั้น และไม่ออกแบบชิปของตัวเอง โมเดล “โรงหล่อ” นี้ ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในปี ๒๕๓๐ ได้เปลี่ยนภูมิทัศน์ของอุตสาหกรรม และปูทางให้ไต้หวันเป็นผู้นำการผลิตประจวบเหมาะกับสตาร์ทอัพกลุ่มใหม่ในซิลิคอน วัลเลย์ ที่รวมถึง แอปเปิล, ควอลคอมม์ และเอ็นวิเดีย ไม่มีเงินทุนที่จะสร้างโรงงานผลิตชิปของตนเอง บริษัทเหล่านี้จึงต้องดิ้นรนหาผู้ผลิตชิปในปัจจุบัน บริษัทที่มีความเชี่ยวชาญในด้านการออกแบบพัฒนาเซมิคอนดักเตอร์ของรัฐแคลิฟอร์เนีย สามารถจับมือกับผู้ผลิตชิปของไต้หวัน เนื่องจากบริษัทเหล่านั้นไม่สนใจที่จะขโมยการออกแบบหรือแข่งขันกับพวกเขาดร.ฉือ ชินไท่ กล่าวว่า “กฎข้อที่หนึ่งของทีเอสเอ็มซีคืออย่าแข่งขันกับลูกค้าของคุณ”สูตรลับความสำเร็จทั่วโลกโลกผลิตชิปมากกว่าล้านล้านชิปต่อปี รถยนต์สมัยใหม่มีชิปประมาณ ๑,๕๐๐ ถึง ๓,๐๐๐ ตัว มีรายงานว่า ไอโฟน ๑๒ มีเซมิคอนดักเตอร์ประมาณ ๑,๔๐๐ ตัว การขาดแคลนชิปในปี ๒๕๖๕ ที่ได้แรงหนุนจากความต้องการอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่เพิ่มสูงขึ้นในช่วงการแพร่ระบาด ส่งผลกระทบต่อยอดขายเครื่องซักผ้าและรถยนต์บีเอ็มดับเบิลยูความสำเร็จอันน่าทึ่งของไต้หวันได้รับแรงผลักดันจากความเชี่ยวชาญในเชิงปริมาณ กล่าวอีกนัยหนึ่ง การผลิตของไต้หวันมีประสิทธิภาพอย่างเหลือเชื่อ การทำชิปซิลิคอนมีราคาแพงและต้องใช้ความอุตสาหะ เริ่มต้นด้วยแท่งซิลิคอนบริสุทธิ์พิเศษขนาดใหญ่ที่เติบโตจากผลึกเดี่ยว แต่ละก้อนอาจใช้เวลาหลายวันในการเติบโต และอาจหนักได้ถึง ๑๐๐ กิโลกรัมหลังจากที่เครื่องตัดเพชรหั่นแผ่นคอนกรีตเป็นแผ่นบางๆ แล้ว เครื่องจักรจะใช้แสงเพื่อกัดวงจรเล็กๆ ลงบนแผ่นเวเฟอร์แต่ละแผ่น แผ่นเวเฟอร์เพียงแผ่นเดียวอาจมีไมโครโปรเซสเซอร์หลายร้อยตัวและวงจรหลายพันล้านวงจรสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือสัดส่วนพื้นที่ของแผ่นเวเฟอร์แต่ละอันที่สามารถใช้เป็นชิปได้ ในช่วงทศวรรษ ๑๙๗๐ บริษัทในสหรัฐฯ มีสัดส่วนพื้นที่ต่ำเพียง ๑๐% และที่ดีที่สุดคือ ๕๐% ในช่วงทศวรรษ ๑๙๘๐ ชิปของญี่ปุ่นมีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ ๖๐% มีรายงานว่าทีเอสเอ็มซี มีสัดส่วนพื้นที่ประมาณ ๘๐%เมื่อเวลาผ่านไป ผู้ผลิตในไต้หวันสามารถอัดวงจรให้มากขึ้นเรื่อยๆ ลงในพื้นที่ขนาดเล็ก ด้วยการใช้เครื่องพิมพ์หินอัลตราไวโอเลตเอ็กซ์ตรีมล่าสุด ทีเอสเอ็มซีสามารถกัดวงจร ๑๐๐ พันล้านวงจรบนไมโครโปรเซสเซอร์ตัวเดียว หรือมากกว่า ๑๐๐ ล้านวงจรต่อตารางมิลลิเมตรทำไมบริษัทไต้หวันถึงเชี่ยวชาญเรื่องนี้? ดูเหมือนจะไม่มีใครรู้ว่าทำไมดร.ฉือ ชินไท่ กล่าวว่า “เรามีโรงงานใหม่ล่าสุดพร้อมอุปกรณ์ที่ทันสมัยที่สุด เราคัดเลือกวิศวกรที่ดีที่สุด แม้แต่ผู้ควบคุมเครื่องจักรก็ยังมีทักษะสูง จากนั้นเราไม่เพียงแต่นำเข้าเทคโนโลยีเท่านั้น เรายังซึมซับบทเรียนจากครูชาวอเมริกันของเราและนำไปปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง”ในเดือนธันวาคม ๒๕๖๕ ทีเอสเอ็มซีก่อสร้างโรงงานมูลค่า ๔ หมื่นล้านดอลลาร์ในรัฐแอริโซนาของสหรัฐฯ ได้รับการยกย่องจากประธานาธิบดีโจ ไบเดน ว่าเป็นสัญญาณบ่งชี้ว่าการผลิตที่ใช้เทคโนโลยีขั้นสูงกำลังกลับคืนสู่ดินแดนอเมริกา อย่างไรก็ตาม ได้เกิดปัญหาภายในหลายอย่าง ทำให้การผลิตชิปที่ควรจะเริ่มในปีหน้า ถูกเลื่อนออกไปเป็นปี ๒๕๖๘tt ttมอร์ริส ชางดร.ชาง อดีตประธานทีเอสเอ็มซี กล่าวว่า การขยายการผลิตชิปในสหรัฐฯ เป็น “การลงทุนที่มีราคาแพงและสิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์” เนื่องจากการผลิตชิปในสหรัฐฯ จะมีราคาแพงกว่าในไต้หวันถึง ๕๐% แต่ความสามารถในการผลิตชิปของไต้หวัน ทำให้ไต้หวันกลายเป็นศูนย์กลางของสงครามเทคโนโลยีระหว่างสหรัฐฯ และจีนสหรัฐฯ ไม่ต้องการไต้หวันส่งชิปล้ำสมัยให้กับจีน ซึ่งพวกเขาเกรงว่าจีนจะใช้เพื่อเร่งโครงการอาวุธและพัฒนาปัญญาประดิษฐ์ หลังจากการรุกรานยูเครนของรัสเซีย ซึ่งทำให้ปริมาณก๊าซของยุโรปมีอยู่อย่างจำกัด นักการเมืองสหรัฐฯ ต่างวิตกกังวลเกี่ยวกับไต้หวัน พวกเขากลัวว่าการผลิตชิปที่ทันสมัยของไต้หวัน จะทำให้เศรษฐกิจสหรัฐฯ ตกเป็นตัวประกันในการรุกรานของจีนแต่บริษัทในไต้หวันกลับมองว่าเกิดความได้เปรียบทางเศรษฐกิจเพียงเล็กน้อยในการย้ายการผลิตออกจากเกาะ พวกเขากำลังทำเช่นนั้นอย่างไม่เต็มใจ ภายใต้แรงกดดันทางการเมืองผู้คนในไต้หวันไม่พอใจกับความคิดที่ว่า พวกเขาควรจะถูกตำหนิสำหรับความสำเร็จครั้งนี้ และไต้หวันควรที่จะลดความแข็งแกร่งของสิ่งที่เรียกว่า “เกราะกำบังซิลิคอน” ลง ในขณะที่ประเทศอื่นๆ ทั่วโลกต่างลังเลว่าเกาะและสังคมประชาธิปไตยของไต้หวันนั้นควรค่าแก่การปกป้องจากจีนหรือไม่.ติดตามข่าวต่างประเทศเพิ่มเติมที่ https://www.thairath.co.th/news/foreign
